کارگر را به حساب نیاورند، با اسمهای مختلف مشغول بشوند به اینکه نگذارند این انقلاب به ثمر برسد؛ یعنی، این ثمر آخری که اسلام می‏خواهد و پیغمبر اسلام می‏خواسته است. اینها چون از اسلام لطمه دیده‏اند و اربابهای اینها از اسلام سیلی خورده‏اند، با اسلام اگر سابق کم مخالف بودند، حالا دیگر صددرصد مخالفند.
ایجاد اغتشاش و آشوب توسط گروهکهای وابسته
این گروههای مختلفی که مثل قارچ از زمین جوشیدند و آمدند و از اطراف کشورهای دیگری که متفرق در آنجا بودند و منتظر فرصت بودند، حالا آمدند به ایران و می‏خواهند نگذارند این انقلاب تحقق پیدا بکند.
این یک خطری است از برای انقلاب ما. نه به آن معنا که اینها عُرضۀ این را داشته باشند که یک کار مثبتی بکنند و این انقلاب را برگردانند، لکن به آن معنا که ایجاد زحمت بکنند. شما ملاحظه کردید که در کردستان ایجاد زحمت کردند، نه اینکه توانستند غلبه بکنند، لکن مدتها ایجاد زحمت کردند. در تهران ایجاد زحمت کردند. نمی‏توانند کاری بکنند، لکن غائله می‏توانند درست بکنند. در هر موقعی که یک اساسی می‏خواهد روی کار بیاید، این جمعیتهای مختلفی که الآن در ایران هستند، در همان موقع، یک غائله‏ای درست می‏کنند.
از اولی که جمهوری اسلامی را بنا بود که شماها و ملت ما رأی به آن بدهند، آن وقت یک غائله‏هایی در اطراف درست کردند. این قدم که برداشته شد، در هر مرحله‏ای که شما یک قدم پیش رفتید، آنها هم در همان جا باز غائله درست کردند. در همان وقتی که مجلس شورای اسلامی تأسیس شد و مشغول به کار شدند، باز غائله درست کردند. غائله درست می‏کنند، خودشان غائله درست می‏کنند و فریاد می‏زنند. خودشان دیگران را کتک می‏زنند، باز خودشان فریاد می‏کنند. این یک جهتی است که در اینها هست؛ یعنی، روی این ترتیب، اینها عمل می‏کنند که نگذارند شما کار بکنید، نگذارند خرمنهای کشاورزها درست جمع بشود و در عین حال، فریاد بزنند که ما برای ملت داریم فداکاری
می‏کنیم.
مخالفت گروهکهای وابسته با اصلاح امور فرهنگی
اینهایی که در کنار جمهوری اسلامی هستند و می‏خواهند به اسم جمهوری اسلامی، به اسم اسلام، به اسم خلق، به اسم ملت کار بکنند، اینها را ببینید چه می‏کنند. ممکن است من هی بگویم «اسلام» و هی بگویم «فدایی اسلام» و «فدایی خلق» و هی بگویم «مجاهد اسلام» و «مجاهد خلق»، این حرفها را بزنم، لکن وقتی به اعمال من شما ملاحظه کنید، ببینید که از اول، من مخالفت کرده‏ام. در هرجا تفنگ کشیده‏ام و مخالفت کرده‏ام؛ هرجا بنا بود که یک اصلاحی بشود، شما دیدید که من آمدم و مقابلش ایستادم و مشتم را گره کردم و تفنگم را هم کشیدم. می‏خواستند که دانشگاههایی که در خدمت استعمار بود ـ و جزء مهمّات این مملکت است که باید دانشگاهش اصلاح بشود ـ همچو که طرح اصلاح دانشگاه شد، سنگربندی شد در دانشگاه که نگذارند این کار بشود. حالا هم باز پشت همان سنگرها، نه آنجا در دانشگاه، اما در خارج دنبال اینند که نگذارند این اصلاح فرهنگی بشود؛ انقلاب فرهنگی بشود. اینها می‏خواهند که فرهنگ، همان فرهنگ باشد که از تویش امثال این اشخاصی که وزیر و وکیل سابق بودند، از تویش اینها درآیند و همینها این کشور ما را به باد فنا بدهند، چنانکه دادند همان وکلایی که در سابق بودند و همان وزرایی که در سابق بودند و همان سردمدارهای سابق؛ همان تحصیلکرده‏ها و روشنفکرهای دانشگاه داخل و خارج بودند و همان مصیبتهایی که به این ملت وارد شد، به دست همین اشخاصی[بود]که با اسم «ملت» و با اسم «مجاهدت» و با اسم «فدایی» و با اسم چه وارد شدند و نگذاشتند که این ملت به حال خودش باشد و هر چه شما داشتید به جیب دیگران کردند و یک قدری‏اش[را]هم خوردند دار و دستۀ شاه مخلوع. همین جمعیتها بودند که الآن برخلاف این نهضت دارند فعالیت می‏کنند.
هر روزی که بخواهد این نهضت یک قدم بردارد، مجلس شورا می‏خواهد مفتوح بشود، می‏بینیم که یک بساطی در امجدیه پیش می‏آید؛ یک غائله درست می‏شود و مع‏الأسف، جوانهای ما مطلع نیستند که اینها چه دارند می‏کنند؛ این اشخاص چه دارند
می‏کنند و بعضی از اشخاصی که با من هم مربوط هستند، اینها هم ملتفت نیستند که مسائل عمقش چی هست. خیال می‏کنند که مسئلۀ چماقدار است و تظاهر کننده، مسئله این است؟ نه، مسئله این نیست. این یک ظاهری است برای آشوب درست کردن. مسئله عمق دارد. مسئله امریکاست. مسئله این است که باید امریکا بیاید اینجا و مقدّرات کشور ما را به دست بگیرد. نه مسئله، مسئله این است که یکی می‏خواهد تظاهر کند، یکی می‏خواهد ضد تظاهر. اینها مسئله نیست، اینها غائله ایجاد کردن است برای اینکه نگذارند این مملکت به حال خودش باشد و روی میزانی که دارد حرکت می‏کند، حرکت بکند.
ایجاد بحران با تحریک کارگران و کشاورزان
شما آقایان کارگر، که عضو مؤثر این کشور هستید، برای اینکه دست دیگران را از آن کوتاه بکنید، دیدید که در این یک سال و چند ماه آمدند هی در بین شماها هی یا نطق کردند یا وسوسه کردند، یا یک دسته‏ای را وادار کردند به اعتصاب و امثال ذلک، به اسم اینکه ما طرفدار شما هستیم. اگر کارگر در یک کشوری کار نکند و اعتصاب کند، این کشور به هلاکت می‏رسد. اینها که با اسم اینکه ما با شما موافقیم و مثلاً،[می‏گویند]شما چه جور و آنها چه جور، نمی‏خواهند برای شما دلسوزی ـ به حسب ـ واقع داشته باشند. با اسم دلسوزی می‏آیند و فلج می‏کنند کارخانه‏های مملکت را و با اسم دلسوزی می‏روند و فلج می‏کنند کشاورزی را. همینها هستند که وقتی کشاورزها خرمنهایشان را جمع می‏کنند، آتش می‏زنند. الآن هم باز دارند آتش می‏زنند و اگر محافظت نشود، محافظت صحیح نشود، همه‏اش را آتش می‏زنند.
ما دشمن نهضت و انقلاب را از این می‏فهمیم که آنهایی که با این انقلاب راه دارند می‏روند، با این ملت راه دارند می‏روند، با این کشاورز و کارگر دارند راه می‏روند و می‏خواهند کشور را از قیدوبند خارجیها آزاد کنند. آزاد کردن هم به کار کردن است و کشاورزی کردن است و کار در کارخانه‏ها کردن است و کار در سایر جاها کردن. کشور ما
اگر بخواهد آزاد باشد، اگر بخواهد مستقل باشد، وابسته به خارج نباشد، باید خودش کار کند. آنهایی که می‏آیند در بین شماها و مانع از کارتان می‏شوند یا یک دسته‏ای درست می‏کنند مانع از کارتان می‏شود یا اینکه پولها را از خارج به ایشان می‏دهند که بیایند بدهند به بعضی از این کارگرهای غافل تا اعتصاب بکنند و آنهایی که در کشاورزی می‏روند ایجاد زحمت می‏کنند یا آنهایی که می‏افتند در کشور، سر تا ته کشور و شلوغ می‏کنند کشور را به اسم اینکه مثلاً، این آدم خانه دارد، این آدم مِلک دارد، بدون یک میزان شرعی الهی می‏ریزند و خانه‏اش را غارت می‏کنند و خانه‏اش را از او می‏گیرند، اینها ریشۀ همان رژیم سابق است و ما غافل هستیم از آن. آنها نمی‏توانند به این زودی دست از ما بردارند. آنها منافعشان، منافع عظیمشان، چه منافع مادی‏شان و چه منافع[غیر مادی‏شان، به دلیل]اینکه کشور ما در یک حالی است و در یک جایی هست که همه محتاج به آن هستند. کشور ما آن است که پل پیروزی شد برای اشرار، برای اجانب. اینها به این زودی دست از ما برنمی‏دارند.
آشوبگری عوامل وابسته با شعارهای فریبنده
ما نباید غافل بشویم حالایی که آزاد شدیم خودمان هم کمک کنیم برای شلوغ کردن، برای اعتصاب کردن، برای مخالفت کردنها. ما باید متوجه باشیم به اینکه یک مملکتی که انقلاب در آن پیدا می‏شود، دنبال انقلاب خیلی آشفتگیها هست. شما آقایان متوجه هستید که لااقل، در این پنجاه سال و پنجاه و چند سال که همه‏اش را من یادم است و کمی از شماست که تمامش را یادتان باشد و این کارهای اخیر شاه مخلوع را هم شماها یادتان است که با اسم تمدن بزرگ، با اسم اینکه من می‏خواهم این مملکت را در دو سال، سه سال دیگر، مثل ژاپن، بلکه مثل امریکا کنم، با این اسم، تمام حیثیت این مملکت را از دست داد و تقدیم آنهایی که باید بخورند، کرد.
البته آنکه می‏خواهد خرابکاری کند، نمی‏آید اعلام کند که من خرابکارم. او می‏آید اعلام می‏کند که من دوست شما هستم. ما فدایی شما هستیم و این آخوندها ارتجاعی
هستند و اینها حرفهای بی‏خودی می‏زنند و اینها طرفدار ـ مثلاً ـ سرمایه‏داری هستند. اگر یک کسی واقع مطلب را بیاید به ایشان بگوید که کارش پیش نمی‏رود. اینها باید بگویند که آخوندها مرتجعند و آخوندها چه‏اند و ماییم که برای شما می‏خواهیم خدمت کنیم. همان حالی که دارند می‏گویند: ماییم که می‏خواهیم که خدمت کنیم. کردستان را درست می‏کنند. یکوقت می‏بینید که از همۀ اطراف، این گروهها، همۀ این گروههایی که این مفسده‏ها و این میتینگ‏ها را درست می‏کنند، جمع می‏شوند در کردستان و آنجا فساد می‏کنند. همچو که کردستان یک قدری رو به آرامش می‏شود و می‏بینند آنجا نمی‏توانند، از آنجا جمع می‏شوند و می‏روند به بلوچستان، آنجا را خراب می‏کنند. اگر بلوچستان هم درست بشود، می‏آیند مرکز. مرکز، بهتر مرکز فعالیت است؛ برای اینکه یک جای بزرگی است. در مرکز می‏آیند با اسم اسلام و با اسم قرآن و با اسم کذا و کذا غائله ایجاد می‏کنند که نگذارند این مملکت یک آرامشی پیدا کند.
قانونی شدن امور در کوتاه‏ترین مدت
این یک سالی که، یک سال و چند ماهی که انقلاب اسلامی شما با دست توانای شما ملت اسلام به پیش رفت و تمام چیزهایی که مربوط به دستگاه دولتی و جریان امور مملکتی است درست کردید، از جمهوری اسلامی‏اش تا مجلس شورایش، چندین دفعه رفتید به صندوقها و رأی دادید و آزاد، آزاد رأی دادید، این یک تیری است در چشم این اشخاصی که اسلام را نمی‏خواهند ببینند، اینها می‏دانند که اگر این نهضت اسلامی نبود، نمی‏شد به این زودی این کارها انجام بگیرد. این کارها را قدرت اسلام است که پیش می‏برد.
شما می‏بینید که بیشتر از بیست سال است که در عراق، که نزدیک ماست ـ به اصطلاح خودشان ـ انقلاب کردند و حالا امسال برای تقلید از ایران، برای اینکه بگویند ما هم بله، آدمی هستیم، امسال شروع کردند به انتخابات. آن هم بلااشکال، بدانید که آن انتخابات بدتر از انتخابات زمان شاه است. نه این است که مردم می‏روند آنجا رأی می‏دهند؛ همان
طوری که زمان شاه مخلوع یک دسته‏ای را راه می‏انداختند یک جایی و فشار می‏آوردند یا با زور یا با تطمیع می‏بردند پای صندوقها برای خودشان رأی درست می‏کردند آنها بدتر از اینهایند. اینها می‏بینند که در ایران، در ظرف یک سال و چند ماه، تمام اصولی که باید در یک کشوری برای جریان امور باشد، تحقق پیدا کرد و خودشان بعد از بیست و چند سال نتوانستند یکی از این کارها را بکنند، حتی با سرنیزه و با زحمت و با کتک زدن، با حبس و با کشتار.
اسلامیت انقلاب هدف اصلی حمله دشمن
اینها نمی‏توانند ببینند این انقلاب اسلامی شما را. وقتی تحلیل می‏کنند که خوب، چه شد، آدمِ اینجا با آدمِ جاهای دیگر که هر دو آدمند، همه جا هم یکی دعوی رهبری می‏کند و می‏گوید من رهبر، همه جا هم یک حزبی پیدا می‏شود و می‏گوید من حزب، لکن ایران چه چیز بود که به این سرعت، به این سرعت معجزه‏آسا پیشبرد کرد؟ وقتی تحلیل می‏کنند، همه چیزها را می‏بینند که مکتب بود که این کار را کرد. این مکتب اسلام است که این کار را[کرد.]مردم برای خدا این کار را کردند. وقتی خدا آمد در بین مردم؛ یعنی، مردم شدند دست خدا، وقتی برای خدا کار کردند و مشتها گره شد برای خدا و الآن هم همین طور ان‏شاءاللّه‏، هست و تا آخر باشد، خوب، آن[را]که باید هدف قرار بدهند، باید اسلام باشد و آنهایی که به اسلام نزدیکترند، آنهایی که احکام اسلام را می‏خواهند برای مردم بگویند، آنها را باید هدف قرار بدهند تا کم کم این محتوایی که انقلاب دارد، از آن بگیرند. وقتی محتوا از آن گرفتند و یک ظاهری بی‏محتوا شد، ضربۀ آخر را بزنند. ضربۀ آخر اینکه برگردانند مطلب را به همان مسائل اول، با یک صورت دیگری. البته با برگشت ـ مثلاً ـ شاه و اینها نیست؛ این مطرح نیست پیش آنها. مطرح این است که اسلام نباشد، هر چه می‏خواهد باشد.
الآن هم همین قشرهای بعض از این روشنفکرها می‏گویند این مجلس، ملّی باشد، مجلس شورای ملّی؛ چون اسمش توی قانون، «ملّی» بوده. از اسلام می‏ترسند. مجلس
اسلامی نباشد، شورای اسلامی نباشد. اینها نه اینکه ملّی‏اش را می‏خواهند، اسلامی‏اش را می‏خواهند نباشد، در صورتی که در قانون همچو ماده‏ای ندارد که «مجلس شورای ملّی»، همچو چیزی هیچ در قانون نیست. بله، گفته‏اند ازباب اینکه اسم باید ببرند یک چیزی را، «مجلس شورای ملّی» گفته‏اند. اما نه اینکه قرار دادند که اسم این «مجلس شورای ملّی»[باشد.]در ضمن مَثَل، اینکه بگویند ـ مثلاً ـ در مجلس شورا بگویند که در «کاخ سنا» چطور شده، این معنایش این نیست که الآن قانون اسلامی ما «کاخ سنا» خواسته درست کند. این اسمی بوده آن وقت گفتند، حالا باید مجلس شورای اسلامی باشد. اینها حتی از اسم «اسلام» هم می‏ترسند؛ هی نق می‏زنند که نه، ملّی، ملّی.
اینها نه این است که مِن باب اتفاق، این جور شده است،[بلکه]هر وقت شما خواستید یک مطلبی را درست کنید، یک اجتماعی درست کردند و به هم ریختند همه چیز را. اذهان را از یک جایی برده‏اند به یک جای دیگری. اینها می‏خواهند اذهان ملت را از این مسیری که خودش دارد، برگردانند به یک مسیر دیگری، به یک راه دیگری. هر جا، هر راهی می‏خواهد باشد. یک غائله یک جایی درست می‏کنند که مردم متوجه بشوند، ولو حالا یک ماه متوجه بشوند. یک غائله‏ای درست می‏کنند که ولو یک ماه مردم متوجه به آن غائله بشوند، لعَلّ بشود در این یک ماه، یک کاری کرد.

صفحات: 1· 2